Αποστείρωση
Τυλιγμένη σε φθηνό πλαστικό που παίρνει τη μορφή μου
φθηνή και εγώ
σε αδειο δωμάτιο ξαπλωμένη στο πάτωμα
όταν χτυπάς ξαναχτυπάς για να μην αισθάνεσαι το πρώτο χτύπημα
καποιος δεν έκλεισε καλά τη βρύση,κάποιος δεν τελείωσε
και τώρα στην απόλυτη σωπή με εκνευρίζει η επανάληψη του ήχου της σταγόνας
βλέπω το ρολόι,δε βλέπω την ώρα ομως..δε βλέπω την ώρα
περνάει ο καιρός..τι μέρα είναι σήμερα;Σάββατο.
Να βγω να γιορτάσω.Να βγω να γιορτάσω.
Φως θαμπό με τυφλώνει και ψηλαφίζω την απουσία.
Πολύ φοβάμαι η ζωή κάνει κύκλους όπως το δάχτυλο μου στα μαλλιά σου
τόσο απλά.Όπως η μια βδομάδα μετά την άλλη
Αυλη μορφή για μένα,υπαρκτή κυρίως τη νύχτα που οι άνθρωποι γινόμαστε σκεπτικοι και πιο μικροί
καταραμένη νύχτα!
Κλείνω το παράθυρο και κλείνομαι
Κουμπώνω το πουκάμισο και κουμπώνομαι
Ο αέρας που έκλεισα απέξω προσπαθεί να μπει στη ζωή μου
Να μυρίζει ζωή η ζωή μου και άνοιξη όλο τον χρόνο
Τον έχω ανάγκη.Κλείνω το παράθυρο.Ασφυκτιώ.
Ανόητοι άνθρωποι..οι μικρές ανάσες είναι ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου