Κατάρα οι άνθρωποι να είναι αγέραστοι
στου ανέμου το φύσημα μένω ανέκφραστη
η μουσική της φύσης μου δίνει πνοή.
Κατάρα η δυστυχία του ανθρώπου να είναι ανέλπιστη
Κατάρα ο άνθρωπος να θεωρεί τη δυστυχία του αξεπέραστη
στου ανέμου το φύσημα μένω εκεί
μαζικά καρδιοχτύπια μου δίνουν ζωή.
Κατάρα για όποιον δεν κρατά τη στιγμή
Κατάρα για αυτόν που για ζωή δε βρίσκει αφορμή.
που τις λέξεις,τις σκέψεις,τις βλέψεις ποτέ δεν είχε να εκφραστεί.
άσχημο πράγμα αιώνια βυθισμένος σε μία σιωπή.
Καταραμένοι και άσχημοι έρπουμε
πριν την αυγή.
Καταραμένοι και άδειοι
και από κάτι άδειο τι προσμένει κανείς να βγει;
Τα χέρια ματώνουν στον άγριο τοίχο.
Οι αχτίδες τυφλώνουν τον ένοχο τύπο.
Η αγάπη,το όνειρο στο δύσκολο ύπνο.
Οι ρίζες κοντές για να τον κρατήσουν στη γη
Τα κλαδιά κοντά και αυτά για να μπορέσει να δεχτεί
Και ο κορμός μαλακός απ' τον σπόρο θα βγει.
Και ο κορμός μαλακός στο πέρασμα του χρόνου εξακολουθεί.
Καταραμένοι οι σπόροι που δε γίνονται οδοί και πέρασμα απ'τον ουρανό στη γη.
Καταραμένοι και άδειοι
και από κάτι άδειο τι προσμένει κανείς να βγει;
Κατάρα για όποιον δεν κρατά τη στιγμή
Κατάρα για αυτόν που για ζωή δε βρίσκει αφορμή.
που τις λέξεις,τις σκέψεις,τις βλέψεις ποτέ δεν είχε να εκφραστεί.
άσχημο πράγμα αιώνια βυθισμένος σε μία σιωπή.
Καταραμένοι και άσχημοι έρπουμε
πριν την αυγή.
Καταραμένοι και άδειοι
και από κάτι άδειο τι προσμένει κανείς να βγει;
Τα χέρια ματώνουν στον άγριο τοίχο.
Οι αχτίδες τυφλώνουν τον ένοχο τύπο.
Η αγάπη,το όνειρο στο δύσκολο ύπνο.
Οι ρίζες κοντές για να τον κρατήσουν στη γη
Τα κλαδιά κοντά και αυτά για να μπορέσει να δεχτεί
Και ο κορμός μαλακός απ' τον σπόρο θα βγει.
Και ο κορμός μαλακός στο πέρασμα του χρόνου εξακολουθεί.
Καταραμένοι οι σπόροι που δε γίνονται οδοί και πέρασμα απ'τον ουρανό στη γη.
Καταραμένοι και άδειοι
και από κάτι άδειο τι προσμένει κανείς να βγει;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο..μπορείς να μου εξηγήσεις τον στίχο ''Και ο κορμός..εξακολουθεί'';
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ
δεν είχα δει το σχόλιο σου,οπότε σου απαντάω κάπως αργοπορημένα:) Eίμαι της άποψης,να μη δίνονται ερμηνείες στην τέχνη,στο γράψιμο γενικότερα.Ποίηση και τέχνη είναι αυτό το διαφορετικό που αντιλαμβάνεται ο καθένας από μας.Ωστόσο η δικιά μου εκδοχή είναι ότι ο άνθρωπος είναι σαν ένα δέντρο μερικές φορές...χωρίς ''ρίζα'',βάση,χωρίς τη δυνατότητα να δεχτεί (κοντά κλαδιά-χέρια)..ένας κορμός-σώμα που υπάρχει στο πέρασμα του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για το σχολιο σου:)