Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Πατημασιά


Εκείνη τη στιγμή που βούλιαζε το πόδι μου στη μαλακή την άμμο
εκείνη ακριβώς τη στιγμή που το αλμυρόνερο το έσβησε το χνάρι μου
και εγώ με ευκολία φυσικά,έκανα το επόμενο και περίμενα και αυτό με τη σειρά του να σβηστεί
σκέφτηκα πως αν τυχόν δε έστρεφα το βλέμμα πίσω,θα νόμιζα πως αυτό που μετράει είναι η επιστροφή.
Βουλιάζεις.
Μένεις.
Για λίγο.Μόνο.
Χάνεσαι.
Για λίγο.Μόνο.
Σύνεχιζεις.
Και κάπως έτσι κοιτάς πίσω και ξέρεις πώς φτάνει κανείς εκεί.
Και ξέρεις όμως πως είσαι ξαναγεννημένος.
Έτοιμος να αφήσεις κάτι ή να το πάρεις μαζί.
Κοίταξε να δεις πόσα πράγματα μπορεί να σου μάθει η λάσπη.

4 σχόλια:

  1. "Έτοιμος να αφήσεις κάτι ή να το πάρεις μαζί.
    Κοίταξε να δεις πόσα πράγματα μπορεί να σου μάθει η λάσπη."
    όμορφο. (και όλο, και αυτό που έγραψα εδώ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. :)Όταν κάποιος αναζητεί , ψάχνεται , προβληματίζεται ... η ίδια η ζωή του δίνει ένα σωρό απαντήσεις..ένα σωρό μεταφορές!!
    Μ' αρέσει Σταυρούλα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η επιστροφή έχει νόημα μόνο αν ξέρεις να την περπατήσεις, χωρίς να έχεις την ανάγκη να την περπατήσεις.
    Αυτογνωσία.
    Σε κάθε άλλη περίπτωση,χάνεσαι σαν το χνάρι από την άμμο.
    Πανέμορφο Σταβ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πανέμορφο Σταυρούλα... Με συγκίνησες, να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή