Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Trick or Treat

Και κάπως έτσι στα μέσα και κάτι παραπάνω του φθινοπώρου,έχουμε παραπάνω έμπνευση και χρόνο στο μπαλκονάκι για προβληματισμό.Πολλές φορές έχω προβληματιστεί με διάφορα που έχω ακούσει-διαβάσει για το αν πρέπει να είναι κανείς αυθεντικός και ειλικρινής-παλικάρι με λίγα λόγια-ή κάλπικος και ''κολπατζής''.
Οι απόψεις πάντα ποικίλλουν και διίστανται.Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ''αν δεν είσαι και λίγο του εαυτού σου και της καλοπέρασης σου πάνω απ'ολα δεν επιβιώνεις σε αυτόν τον κόσμο''.Κάποιοι άλλοι λένε ''ο,τι και να συμβαίνει εσύ  να'σαι ειλικρινής και να προσπαθήσεις να μη χάσεις τον εαυτό σου σε αυτόν τον κόσμο με τα χρόνια''.Η Κική Δημουλά σε ομιλία της είπε και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι στον  έρωτα και στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι καλό να εξωτερικεύεις ο,τι αισθάνεσαι γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι στο τέλος ο άλλος θα σε εξευτελίσει και ότι στις ανθρώπινες σχέσεις είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι πάντα ο ένας δίνει λίγο παραπάνω απ' τον άλλον,ότι ο ένας απ'τους δύο είναι λίγο πιο μπροστά,ότι η πορεία δεν είναι παράλληλη και χέρι με χέρι.Άλλοι πιο ρομαντικοί ίσως θεωρούν ότι μεγαλύτερη απώλεια είναι κανείς να χάσει το πάθος του,παρά να καεί από πάθος και ο έρωτας,η αγάπη,η φιλία και γενικά τα δυνατά αισθήματα όταν ο άνθρωπος έχει την τύχη να τα νοιώσει πρέπει να τα βιώνει μέχρι τέλους,να δίνεται και να αφήνεται.
Απ'τη μία οι μαχητές της αλήθειας και απ'την άλλοι οι υποστηρικτές του ψέματος ή της παρουσίασης της αλήθειας όπως μας βολεύει ή ακόμα και της μισής αλήθειας.Ακόμα και την επιλογή του να κάνει κανείς,είτε μαχητές της αλήθειας και της αυθεντικότητας είμαστε είτε εαυτούληδες και ψεύτες και υπέρμαχοι του ''ο σκοπός αγιάζει τα μέσα'' στην ίδια κοινωνία ζούμε,δημιουργούμε σχέσεις μεταξύ μας,αγαπάμε,ερωτευόμαστε,ζούμε δίπλα δίπλα.Ζούμε διαφορετικοί άνθρωποι δίπλα δίπλα ίσως
για να μπορέσουμε να βιώσουμε αυτή τη διαφορετικότητα και να την εκτιμήσουμε ή να την απορρίψουμε έτσι ώστε να ξέρουμε σε κάποια φάση της ζωής μας με ποιούς είμαστε και ποιούς και τι αναζητάμε.
Τι απ'όλα αυτά να ακολουθήσεις και να βάλεις μέσα σου; Να είσαι ο καλός και ειλικρινής που πολλοί συγχέουν με τον ''μαλάκα'' της υπόθεσης ή να είσαι ο σκληρός και ανάλογα την κατάσταση και πώς είναι τα πράγματα θα βρω κάτι να πω ή να κάνω για να τη βγάλω καθαρή και να είμαι ''αγαπητός'' σε όλους;
Δεν είμαι ακόμα δυστυχώς στη θέση να απαντήσω λίγο τα χρόνια που μου λείπουν για να αποκτήσω μια κάποια σοφία-εμπειρία,λίγο η αφέλεια και ο ρομαντισμός μου που επιλέγω να με χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο με καθιστούν ακατάλληλη να προβώ σε απαντήσεις και δηλώσεις.Ωστόσο μετά από σκέψεις και παραδείγματα ζωής πιστεύω-κακά τα ψέματα-πως κανείς δεν μπορεί να ταχθεί ξεκάθαρα σε ένα απ'τα δυο στρατόπεδα.Είναι λιγοστοί και μετρημένοι στα δάχτυλα οι άνθρωποι που έλεγαν μόνο αλήθεια ή μόνο ψέματα.Αυτό ίσως είναι κάτι που θα βόλευε πολλούς,όμως όχι δεν είναι καλή δικαιολογία.Κατά τη γνώμη μου η κοινωνία και οι ανθρώπινες σχέσεις και ό,τι δημιουργείται και αναπτύσσεται μέσα σ'αυτή πάει κατά διαόλου επειδή εκλείπει αυτό που λέμε ''ήθος''.
Όπως δεν είναι σωστό να είσαι καλός και να σε εκμεταλλεύονται έτσι δεν είναι σωστό να είσαι ο κακός και να εκμεταλλεύεσαι,όπως δεν είναι σωστό να πληγώνεσαι από μια προδοσία έτσι δεν είναι σωστό και να προδίδεις.Και όσο και για τις ανθρώπινες σχέσεις,για τον έρωτα και τη φιλία είναι ανάλογα με το τι πρότυπο στο κεφάλι σου έχεις μεγαλώσει,ποιά εικόνα προσπαθείς να διασφαλίσεις όσο περνάνε τα χρόνια όσες σφαλιάρες και αν φας.Αν την πιστεύεις αυτήν την οποιαδήποτε εικόνα,ακόμα και να ξεθωριάσει με τα χρόνια και τις δυσκολίες και τους σταυρούς που μπορεί να κουβαλήσεις θα την υποστηρίζεις και θα παλεύεις γι'αυτή.Αν η εικόνα που θέλεις για τον εαυτό σου είναι ένας φίλος-μια φίλη στα 100 σου που θα κοπιάζει για να φτάσει σπίτι σου να πιείτε τσάι ή ένας σύντροφος που θα σ'αγαπάει ανιδιοτελώς και με ειλικρίνεια τότε θα πρέπει να γίνεις εσύ πρώτα αυτός ο φίλος για τον αλλόν,να γίνεις αυτός ο σύντροφος.Βέβαια ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος,αλλά η ζωή είναι τροχός και γυρίζει και εγώ πιστεύω σε αυτό.Απλά δεν ξέρουμε πότε σταματάει για λίγο,σε ποιό χρονικό διάστημα θα γυρίσει και αν θα τον σπρώξουμε εμείς οι ίδιοι ή κάποιο άλλο χέρι.
Τα κόλπα και τα ψέμματα διασφαλίζουν μια περίοδο μεγάλη η μικρή χάριτος και πολλούς ανθρώπους κόλακες και περαστικούς η φροντίδα και η ειλικρίνεια διασφαλίζουν τη σωτηρία της ψυχής και έστω και έναν άνθρωπο πραγματικά δικό μας που θα παραμείνει.

4 σχόλια:

  1. Αγαπω πολυ τον τροπο που γραφεις...Συγχαρητηρια...
    Πρωτη Φορα που γραφω σχολιο αν και σε διαβαζω καιρο...
    =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο χαρούμενη!:) Σ'ευχαριστώ πολύ αγαπητέ ανώνυμε για το support:)
    Να γράφεις ό,τι σχόλιο θες όποτε θες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πραγματικά γράφεις πολύ καλά..Μπράβο σου κ συνέχισε έτσι γιατί ειναι ωραίο να υπάρχουν τέτοιες σελίδες με κείμενα που κυρίως σε βάζουν στην διαδικασία να "ψάχνεσαι" κ να σκέφτεσαι..συγχαρητήρια κ από μένα λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ πολύ!Χαίρομαι που τα μοιράζομαι και που μπαίνω και 'γω η ίδια έτσι στη διαδικασία να σκέφτομαι και να ''ψάχνομαι''.Μερικές φορές τα πράγματα τα βλέπεις αλλιώς όταν είναι γραμμένα.
    Ευχαριστώ και πάλι!
    Με οτιδήποτε σκαλώσει ο καθένας μας,θα ήταν ωραίο να το συζητάμε!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή