Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Σημαντικό και συμπαντικό μέσα.






Στον δρόμο,στον δρόμο απ'το σπίτι σου σπίτι μου
όλα σε μια συνηθισμένη διαδρομή
σε μια σειρά χτύπων και παλμών συνεχώς αναδρομική
σε μερικά τρελαμένα φανάρια
όλα προσπαθώ να τα κρατήσω σε κόκκινο βελούδινο πουγκί
να μην παραλείψω,να μην παραλείψω ούτε μια τόση δα στιγμή.

Στην ταράτσα του σπιτιού,στην άκρη της πόλης
εκεί που ήμουν σιωπηλή
το άρπισμα του μέσα μου έβγαζε κραυγή
και σείονταν οι στέγες και πέφταν οι κορμοί.
Τα χέρια μου μάκραιναν,μάκραιναν
το αστέρι που έβαλα στο μάτι
με το ξημέρωμα να το έχω αγκαλιάσει πολλές φορές να το χω φυλάξει
να μη χαθεί.

Στα βλέφαρα,στα βλέμματα
σε εκείνο το ανώτερο ταίριασμα,από εκεί
κρέμεται ένα αόρατο σκοινί δεμένο στις άκρες των χειλιών μου
να τις κρατάει ψηλά,να τις κρατάει εκεί
για να χαμογελάω όταν σε βλέπω εμπρός μου.

Στα ακροδάχτυλα και στις ακρότητες,στα άκρα,στις μύτες των ποδιών
από άκρη σε άκρη,στην άκρη δε σε βάζω.
Κι αρχίζω και τρομάζω που έχω σκοπό να κλέβω την καρδιά σου όλα τα βράδια
Και πέφτω στα σκοτάδια και εσύ τη φλόγα για να βλέπω μου κρατάς.
Κι όμως δεν είμαι ακραία,απλά στον αιθέρα ακροβατώ μοιραία
μα πώς αλλιώς,αφού εκεί μόνο με τις αισθήσεις πας.

Σε μια αλήθεια αποδεκτή,σε μια αλήθεια που δεν αντιλαμβάνεσαι ούτε εσύ
όπως η κίνηση που πραγματοποιεί η γη
την ίδια βόλτα κάνει μέσα στο σώμα η ψυχή
κι όπως ο ήλιος δίνει τη ζωή  στη γη
έτσι και στη ψυχή η αγάπη.

Σε όλο σου το κορμί,σε κάθε πτυχή
με τα δάχτυλα, με τα φιλήματα σκαρώνω παιδικές ζωγραφιές 
σου δίνω αγάπη
να φτάνει στα μάτια σου η ψυχή
να παίρνει φωτιά ο ουρανός
να στήνεται γιορτή στην πλάση.


στον Λ.Γ.






4 σχόλια:

  1. Είσαι τόσο υπέροχη!Η ποίηση είναι βάλσαμο, είναι έμπνευση, ανακούφιση, είναι ελπίδα, είναι αγάπη ,αλλα είναι και κλάμα!Κλάμα όμως γλυκό έστω κι αν έρχεται από πίκρα...εσύ τα δίνεις όλα αυτά.είσαι ένα παιδί, είσαι μια γυναίκα που ξέρει, όχι μονο βιβλία, ξέρει τον εαυτό της, μα κυρίως ξέρει να διαβάζει τους γύρω της και να ΜΑΘΑΙΝΕΙ, να καταλαβαίνει, να απορροφά, να ΖΕΙ. Είσαι υπέροχη σαν ανθρωπος και σαν ποιήτρια. Συνέχισε έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ! Πόσο πολύ σε ευχαριστώ πραγματικά μέσα απ'την καρδιά μου γι'αυτά τα ωραία λόγια σου και για το ότι μπήκες στη διαδικασία να αφήσεις το σχόλιο σου.Δεν ξέρω αν με ξέρω ακόμα,η σχέση με τον εαυτό μας είναι μια σχέση μακροχρόνια και γεμάτη μπελάδες και πρέπει να επιμένουμε και να τη φροντίζουμε αυτή τη σχέση για να μπορούμε να επιβιώνουμε,να ζούμε τα όμορφα και τα άσχημα.Προσπαθώ γι'αυτό λοιπόν!Όσο για τους άλλους γύρω μας,πολλά πράγματα έχουμε την ανάγκη να τα κατανοήσουμε για να τα φέρουμε κοντά μας,να τα ψηλαφίσουμε κάποια άλλα τα δεχόμαστε ακόμα και ακατέργαστα,αυτά και τη μαγεία τους.Έτσι είναι αυτά!Όπως και να'χει είναι καλό να προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να μάθουμε απ'τους άλλους αλλά και από'μας τους ίδιους σε σχέση με τους άλλους.Αξίζει και η διαδικασία μόνο άνευ του αποτελέσματος.
    Και πάλι ευχαριστώ!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Thanks my Beloved.! u are a Diamond
    Yperoxi i teleftea sou anartisi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαίρομαι που σου άρεσε:)))
    Οι στιγμές είναι αυτές που είναι φτιαγμένες από διαμάντι και αυτές είναι που έφτιαξαν το ποίημα.
    Όπως και να 'χει,thank you my little fox.

    ΑπάντησηΔιαγραφή