Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Κουταλιά νερό

Ναι!Σε αυτήν πνιγόμαστε οι περισσότεροι!Σε μια κουταλιά νερό.Και όσοι αισθάνονται ότι δεν ταυτίζονται με την προηγούμενη δήλωση μπορούν απλά να κατέβουν απ'το κουτάλι στο οποίο τους έβαλα προ ολίγου!Μπορεί να φανώ απόλυτη σε αυτά που θα ακολουθήσουν και γι'αυτό ίσως φταίει...το ότι είμαι απόλυτη σχετικά με τα συγκεκριμένα θέματα,διότι τα χω σκεφτεί αρκετά.
Βέβαια δέχομαι και οποιαδήποτε άλλη άποψη με χαρά.

Δουλειά:  Φιλαράκο παραπονιέσαι για λεφτά.Και 'γω παραπονιέμαι για αυτά και όλος ο κόσμος.Βρισκόμαστε,πράγματι σε μια δυσμενή οικονομική κατάσταση ως χώρα,αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να καθόμαστε ολημερίς να κλαίμε τα λεφτά που χάσαμε ή τα λεφτά που δε θα πάρουμε.Ούτε γίνεται να σπουδάζουμε ή να τελειώνουμε μια ρημάδα σχολή και
 να λέμε : ''Α,δεν υπάρχουν δουλειές''
και να καθόμαστε να τρώμε τα λεφτά του daddy και της mom επ 'αόριστον!Δεν κατακρίνω κανέναν-τα λέω και για' μένα αυτά!Σίγουρα,όλοι μας κάνουμε όνειρα για 'μας,πολλές φορές όνειρα που σε πολλούς φαίνονται άφταστα και που μερικές φορές φαίνονται άφταστα και στον ίδιο μας τον εαυτό.
Το να ονειρεύεσαι δεν είναι κακό-ίσα ίσα το θεωρώ απαραίτητο σε μια τόσο δύσκολη εποχή που όλοι και όλα προσπαθούν να μας γειώσουν.Και το να μη συμβιβάζεσαι και το να μην πουλάς-ξεχνάς τα όνειρά σου μέσα στη ρουτίνα και στις δυσκολίες και αυτά όλα τα αντιλαμβάνομαι.Ωστόσο η δουλειά δεν είναι ντροπή και το ότι η δουλειά δεν υπάρχει για μένα είναι μια φθηνή δικαιολογία.Αφορμή για κλάψα και για παράπονο και για να ρίχνουμε τις ευθύνες οπουδήποτε αλλού εκτός απ'τον εαυτό μας.
Είμαστε μια γενιά,η οποία καλώς ή κακώς έχουμε την άνεση να σκεφτόμαστε την πορεία της ζωής μας και να κάνουμε επιλογές και να χούμε χρόνο να πάρουμε αποφάσεις και στο επόμενο λεπτό να τις καταρρίψουμε!Οι γονείς μας δεν είχαν άλλη επιλογή παρά μόνο την εργασία και μάλιστα τη σκληρή εργασία γιατί αλλιώς δεν είχε ψωμί,δεν είχε οικογένεια,δεν είχε ζωή.
Ας εκμεταλλευτούμε όσο μπορούμε αυτήν την άνεση (δεν πρέπει να κατηγορούμαστε που μας προσφέρθηκε άλλωστε) για να κυνηγάμε τα όνειρα μας αλλά να έχουμε και τη σύνεση να ωριμάζουμε και 'μεις ως άνθρωποι μέσα απ'τον κόπο και την εργασία και τη δική μας προσφορά στους δικούς μας ανθρώπους.

Σπουδές:  Βρίσκομαι στο δεύτερο έτος σπουδών σε ελληνικό Πανεπιστήμιο και έχω συζητήσει πολλές φορές αυτό το θέμα και έχω ακούσει πολλές και διαφορετικές απόψεις επί του θέματος.
Η αλήθεια είναι ότι οι σχολές είναι ανοργάνωτες και επειδή και 'γω η ίδια δε φημίζομαι για την ικανότητα οργάνωσης μου θα σας πω με το χέρι στην καρδιά ότι η ανοργανωσιά πολλές φορές είναι υπεύθυνη για μικρότερη απόδοση και αυτό είναι πρόβλημα.Απ'την άλλη πλευρά όμως και πολλοί φοιτητές αντιμετωπίζοντας αυτή την πρώτη δυσκολία ή τέλος πάντων αυτήν την πρώτη σάπια όψη των ελληνικών Πανεπιστημίων γίνονται αδιάφοροι.Υπάρχουν και πολλοί φοιτητές που προέρχονται από ιδιωτικά σχολεία (και εγώ έχω περάσει απ'αυτά) και παθαίνουν ένα κοκομπλόκο που τα πράγματα δεν τους έρχονται στο πιάτο και που πρέπει να τρέξουν για να μάθουν και να βρουν που δεν υπάρχει σχολικό και πρέπει για να φτάσουν στο καθημερινό τους μάθημα να αλλάξουν εκατό μέσα-πλην ελικοπτέρου.
Στο παρασύνθημα,οι σχολές έχουν πολλές κρυμμένες ομορφιές και μπορούν να σου προσφέρουν πολλά πράγματα εκτός από φθηνό καφέ,καμάκι και φοιτητοπαρέες αρκεί να έχεις ξυπνήσει και να'σαι εκεί για να τα βρεις και να τα πάρεις και να τα αξιοποιήσεις.Φυσικά και ό,τι δεν καταλαβαίνουμε,μπαίνουμε στη διαδικασία να το απορρίπτουμε (το λέει και η Ψυχολογία αυτό) αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε και γιατί δεν το καταλαβαίνουμε πρωτού το απορρίψουμε.Δε γίνεται να καταλαβαίνεις το τελευταίο μάθημα ας πούμε αν είναι και το μόνο στο οποίο έχεις πατήσει και να κράζεις και τον εκάστοτε καθηγητή ( και εγώ το έχω πάθει αλλά μέσα μου ήξερα ότι εγώ έφταιγα).
Μπορεί να εκνευρίζομαι με τα κατεστραμμένα έδρανα, με τα σπασμένα τζάμια,με ορισμένους καθηγητές που ούτε να αρθρώσουν μπροστά στο μικρόφωνο δεν μπορούν αλλά αλήθεια μου έχει τύχει και έχω ερωτευτεί μάθημα,μου έχει τύχει και έχω αγαπήσει διδάσκοντα και μου έχει τύχει να θέλω να παρευρεθώ στο επόμενο και στο παραεπόμενο μάθημα του.Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι είμαι φυτουκλάκι-OFF the record-αλλά στο ότι όλα τα πράγματα ανθίζουν αν τους δώσεις σημασία και περιμένεις.


Έρωτας-Σχέσεις: Σε αυτό το σημείο πραγματικά δεν είμαι η καταλληλότερη να μιλήσω.Θα μου πεις...''βρε μανίτσα μου,τι το ανοίγεις τότε το ρημάδι'' και θα σου 'πω ''έλα μου ντε!''.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όσο μπερδεμένα και σύνθετα και αν είναι τα πράγματα στις ανθρώπινες σχέσεις πολλές φορές η λύσεις βρίσκονται σε απλά μαθηματικά (να σημειώσω ότι ουδέποτε είχα καλή σχέση με αυτά) και σε απλούς χρυσούς κανόνες που ο έρωτας εξαφανίζει από μπροστά μας όταν τους έχουμε πραγματικά ανάγκη (διάολε!).Εννοείται πως παρακάτω δε θα αναλύσω ούτε τα μαθηματικά αυτά, ούτε τους κανόνες,θα μεταφέρω απλά ένα συνονθύλευμα θεωριών που έχω ακούσει,διαβάσει,σκεφτεί.
Οι άνθρωποι αναμφισβήτητα είμαστε περίεργα όντα.Ο καθένας με τις παραξενιές του,με τα βιώματα του,με τις πληγές του και με τις δυνάμεις του,με τα γούστα του.Εμείς οι άνθρωποι αλλάζουμε πολλά  σχήματα,χρώματα,μεγέθη...γινόμαστε μικροί για να χωρέσουμε σε μια αγκαλιά και αμέσως αμέσως γινόμαστε μεγάλοι για να χωρίσουμε.Γινόμαστε κόκκινοι από την ένταση που μας προκαλεί μια τόση δα ανάσα σιμά στα χείλη και αμέσως αμέσως γινόμαστε μωβ-μπλε όταν αυτή η ανάσα χαθεί.Γινόμαστε κύκλοι και σκεφτόμαστε ξανά και ξανά και αναζητάμε την επανάληψη της όμορφης στιγμής,του χαμόγελου,του ατόμου που έχουμε ερωτευτεί και τετράγωνα αυστηρά,με τετράγωνη σκέψη και λογική και ''πρέπει'' και ''μη'' και κανόνες και και και και.Πολλές φορές γινόμαστε και τρίγωνα κίτρινα,απ'αυτά που προειδοποιούν η και κόκκινα απ'αυτά που απαγορεύουν.Σίγουρα πήζουμε και λιώνουμε και αλλάζουμε μορφές.Λιώνουμε με ένα βλέμμα και ένα χάδι,πήζουμε από μια απομάκρυνση,από άσχημες συμπεριφορές.Πολλά τέτοια παραδείγματα μπορώ να αναφέρω.
Αυτό που θέλω να πω είναι ,ότι παρά τη διαφορετικότητα μας,όλοι μας λίγο πολύ περνάμε απ'αυτές τις διαδικασίες.Το πρόβλημα που προκύπτει πολλές φορές είναι ο συγχρονισμός αλλά νομίζω πως και αυτό ρυθμίζεται.
Γενικά μετά από ώριμη σκέψη...πιστεύω πως ό,τι ερωτεύεσαι,νοιάζεσαι,αγαπάς,θαυμάζεις,σου δίνει κάποιο νόημα στη ζωή σου το φροντίζεις και το κρατάς στη ζωή σου.Ακόμα και όταν ο τρόπος φαντάζει δύσκολος ή οι συνθήκες βρίσκεται η άκρη.Πολλές φορές τα λόγια,οι λέξεις είναι τόσο παραμυθένιες-σας διαβεβαιώ εγώ που είμαι και μια ξενύχτισσα φιλολόγα,αλλά στις δύσκολες στιγμές δεν κάνουν τίποτα και οι συμπεριφορές είναι αυτές που μετράνε.
Οι πιθανοί συνδιασμοί αναμεταξύ μας είναι πολλοί,αμέτρητοι.Με κάποιους θα ταιριάξεις περισσότερο με κάποιους λιγότερο με άλλους καθόλου.Το θέμα όμως δεν είναι από πόσους συνδιασμούς θα περάσεις,αλλά αν σκαλώνεις με ένα χαμόγελο,με μία φωνή,με δύο,τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού που έχεις δίπλα.Κακά τα ψέματα αν και ορισμένες φορές παρήγορα, ό,τι αγαπάς το κυνηγάς και δεν το αφήνεις να φύγει.Και αν έχεις κυνηγήσει η έχεις κυνηγηθεί το ξέρεις αυτό.Απλά στο κυνηγητό των ερωτευμένων,κυνηγούν και κυνηγιούνται και οι δύο και αυτό είναι βασικός κανόνας.

5 σχόλια:

  1. Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα λες αλλά έχω δύο ενδοιασμούς.
    1)Πως στο καλό ρυθμίζεις τον συγχρονισμό που αναφέρεις στο τελευταίο κομμάτι??? Πες μου να μάθω κι εγώ γιατί μέχρι τώρα me VS συγχρονισμός σημειώσατε 1 - 0.
    2)Όσων αφορά την τελευταία φράση σου είναι σίγουρα κανόνας...? Κι αν ναι σε πειράζει να μου πεις και το γιατί?

    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. :)) Ωραία τα λες Σταυριέλα! Να μη μείνετε στο όνειρο , γιατί ,όντως σας δώσαμε το έναυσμα και τις υλικές συνθήκες για να το κάνετε, αλλά να κοιτάξτε πιο ρεαλιστικά την επιβίωση ...που για μας ήταν η υπ' αριθμόν πρώτη ανάγκη,Επίσης να αναλαμβάνετε τις έυθύνες των πράξεών σας κι όχι να τις φορτώνετε, ως συνήθως στους άλλους.
    Όσο για τον έρωτα-σχέσεις...μου άρεσε η μεταφορική σου προσέγγιση με τα γεωμετρικά σχήματα!
    Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ,είχα γράψει ένα ωραιότατο σχόλιο,αλλά το καταραμένο δε μου το δημοσίευσε και το έχασα.
    Τέλος πάντων:P

    @Αγαπητέ Ανώνυμε,λογικοί οι ενδοιασμοί σου.Δε σου κρύβω πως φανταζόμουν ότι θα μπορούσαν να προκύψουν τέτοιοι ενδοιασμοί διαβάζοντας το κείμενο,γιατί γράφοντας το τους είχα και εγώ και έκανα αρκετές σκέψεις.Τι καλά που μου δίνεις αφορμή για περαιτέρω ανάλυση:P
    1) Λοιπόν,όταν έγραφα τη λέξη συγχρονισμός σκεφτόμουν ένα πολύ απλό παράδειγμα.Γενικά βοηθάει γιατί έτσι ο μεγάλος απλησίαστος προβληματισμός που αρχικά έχεις γίνεται πιο απλός και προσιτός.Σκεφτόμουν,ότι μια σχέση είναι όπως ένα ζευγάρι χορευτών.Όταν υπάρχει προσωπική εξάσκηση και στους δύο,επιθυμία για καλή συνεργασία,θαυμασμός του ενός για τον άλλο και όλα αυτά για ένα καλό αποτέλεσμα,τότε ακόμα και ένας απ'τους δύο να στραβοπατήσει ή να χάσει το βήμα,με τη βοήθεια του άλλου και με δική του επιθυμία θα το βρει το βήμα,θα συγχρονιστεί και ίσως και κανείς να μην καταλάβει ή να μη θυμάται κιόλας ότι χάθηκε για κάποια στιγμή.Είναι γεγονός ότι ένα λεγόμενο bad timing,μπορεί να είναι επικίνδυνο και τρομακτικό επειδή όπως το δηλώνει και το ίδιο είναι κάτι κακό,απλά το θέμα είναι πώς θα το χειριστείς.Αν επιθυμείς τον άλλον,αν βρίσκεις κάποιο λόγο ύπαρξης στην πραγματικότητα σου ακόμα και οι δυσκολίες ξεπερνιούνται και έχω αρκετά παραδείγματα.Αν δεν πετύχει ο συγχρονισμός,τότε δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις που προανέφερα πιστεύω.Τίποτα δεν είναι τυχαίο μόνο.
    2) Να ξεκαθαρίσω αρχικά,ότι δε μου αρέσουν οι κανόνες,τα ''πρέπει'' και τα ''μη''.Μου'σπάνε τα νεύρα,μου διαλύουν τον ρομαντισμό και τα θεωρώ ψυχαναγκαστικά και οτιδήποτε ψυχαναγκαστικό και αποστειρωμένο το αποβάλλω.Με τη λέξη λοιπόν ''κανόνας'' δεν αναφέρομαι στη στενή έννοια της λέξης.Απλά ξεκινώντας απ΄το πώς κανείς αισθάνεται ερωτευμένος κατέληξα εκεί.Πιστεύω πως ερωτευμένος αισθάνεται κανείς όταν ο άλλος του προσφέρει μια κάποια ζεστασιά,όταν αισθάνεται μια αμοιβαιότητα,ότι είναι επιθυμητός.Θα μου πεις δηλαδή δεν υπάρχει μονόπλευρος έρωτας; Όχι,δεν πιστεύω ότι υπάρχει μονόπλευρος έρωτας.Υπάρχει μονόπλευρος τιτανομέγιστος ενθουσιασμός,υπάρχει εγωισμός-σε φάση θέλω να με θέλει ο άλλος αλλά όχι έρωτας.Ξεκινώντας λοιπόν απ'αυτό,θεωρώ πως ο έρωτας ευδοκιμεί όταν ο ένας ''κυνηγάει'' τον άλλον,όταν επιθυμεί τον άλλον,όταν αναζητά την παρουσία του άλλου με ό,τι συνεπάγεται αυτό.Σε περίπτωση τώρα,που ένας απ'τους δύο πάψει να αισθάνεται κάτι απ'αυτά-πάψει να είναι ερωτευμένος-τότε πολύ σύντομα θα πάψει και ο άλλος.
    Περιμένω απάντηση με ανυπομονησία :)

    @ Κυρία Κατερίνα,ευχαριστώ πολύ για ακόμη μια φορά!Χαίρομαι που σας άρεσε!Μου άρεσε πολύ το ''ως συνήθως''!:P χαχα!Κακά τα ψέματα,έτσι είναι και πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας ,όποιες και αν είναι αυτές αργά ή γρήγορα.
    Όσο για τον έρωτα-σχέσεις,πιστεύω ότι είναι επιτυχής ένας κάποιος παραλληλισμός.Μικρή είμαι ακόμα,μπορεί να αλλάξω και γνώμη,ποτέ δεν ξέρεις!
    Όπως και να'χει ευχαριστώ:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσων αφορά τον συγχρονισμό με κάλυψες και συμφωνω.
    Τώρα... Για τους κανόνες συμφωνώ απόλυτα με όλα οσα λες αλλα προφανώς δεν διατύπωσα σωστά την ερώτησή μου... Ηθελα να ρωτήσω αν εισαι σιγουρη οτι στην φράση σου "Και αν έχεις κυνηγήσει η έχεις κυνηγηθεί το ξέρεις αυτό.Απλά στο κυνηγητό των ερωτευμένων,κυνηγούν και κυνηγιούνται και οι δύο και αυτό είναι βασικός κανόνας." είσαι σίγουρη ότι είναι κανόνας αυτό το γεγονός...Δηλαδή αυτός που έχει κυνηγηθεί από κάποιον σίγουρα το ξέρει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ε,πιστεύω πως το θέμα είναι να γίνεται κατανοητό στον άλλον.Εννοώ να νοιώθει ο άλλος επιθυμητός.Και αν έχεις περάσει από τη θέση να κυνηγάς αλλά και να σε κυνηγάνε,πιστεύω πως το ξέρεις πως είναι απαραίτητη προυπόθεση όλο αυτό να είναι αμφίδρομο για να συντηρείται ο έρωτας.Επίσης όποιος θέλει,μπορεί να δείξει την επιθυμία του για τον άλλο ξεκάθαρα και χωρίς τσιριμόνιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή