Μαλακτικό για τα ευαίσθητα.

Και μου'λεγε η μάνα μου να βάζω πλυντήριο τα βράδια
είναι πιο οικονομικά.
Και έβαλα πλυντήριο και μπήκα στο πλύσιμο
και λίγο τα χρώματα ξεθώριασαν
και τρόπο να πληρώσω ακόμα δεν έχω βρει.
Και τα ρούχα πώς να στεγνώσουν με την υγρασία του βραδιού;
Μα εμένα αυτό είναι το αγαπημένο μου πουκάμισο.Τι θα βάλω;
Δεν έχει παλιώσει και ακόμα αυτό διαλέγω όταν θέλω να 'μαι πολύ όμορφη.

Ποτέ δε θεωρούσα κακό τα άπλυτα να βγαίνουν στη φόρα.
Ακόμα και τα δικά μου.
Να βγαίνουν τα άπλυτα στη φόρα,να μπαίνουν στο πλυντήριο
να μοσχοβολάει ο τόπος
και να κοιμόμαστε με καθαρές ψυχές σε καθαρά υφάσματα.
Τα μόνα άπλυτα που δέχομαι
είναι αυτά με αρώματα που κερδίζονται μεσολαβώντας ανάμεσα στα ρούχα
μια τριβή.
Η αγάπη είναι τριβή.
Και αυτό άργησα να το καταλάβω.
Την αντιλαμβάνεσαι με την αφή,τη βιώνεις με την τριβή.
Έτσι.
Ακόμα και τα παντελονάκια που φορούσαμε μικρά ,τα θυμόμαστε με αγάπη επειδή με αυτά τρέξαμε
και πέσαμε και σηκωθήκαμε σε πολλές εκδρομές κι ας τρίφτηκαν στα γόνατα και στα σκέλια.

Και τα άπλυτα, όταν πλυθούν μερικές φορές μικραίνουν και χάνουν το σχήμα
άλλες πάλι μικραίνουν τα σώματα, τόσο που κανένα ρούχο δεν τους κάνει.
Τους κάνουν μόνο δυο χέρια να τα καλύψει.
Φταίει που ξεχάσαμε να βάλουμε μαλακτικό για τα ευαίσθητα.
Σώματα.
Τα άπλυτα θα τα αφήσω στη βροχή να τα ξεπλύνει.
Η μόνη έγνοια ,μήπως τα χέρια μπήκαν στο πλύσιμο και δε με χωράνε.