Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Φυσικά.


Keep your splendid silent sun. (κάνε κλικ εδώ)
Distant Desire. (κάνε κλικ εδώ)



Τι να ουρλιάξω ; Φωνή βραχνή
Δε φτάνει ούτε ως τον βράχο απέναντι να μου τη φέρει πίσω.
Τυλιγμένη με επιδέσμους από βαμβάκι και στο στήθος
και στα μάτια να μην ανοίξουν, να μη δεχτούν.
Η ζέστη που συγκρατούν με κάνει να νοιώθω ήλιο.
Η ψύχρα που τους αγγίζει με κάνει να νοιώθω βράδυ.
Ακίνητη στη μέση δάσους γεμάτο δέντρα.
Ριζωμένη,ψιθυρίζω σε ξυλοκόπους να 'ρθουν να με πάρουν
και στην ξύλινη σάρκα τσεκούρι να μπήξουν να απελευθερωθεί η πνοή,να απελευθερωθεί η κραυγή.
Ριζωμένη,τις ρίζες δένω κόμπους στη γη και τους μετράω σαν σε κομποσκοίνι εν ώρα προσευχής.
Δεν είναι δέντρα οι άνθρωποι να τα ποτίζεις και να σε περιμένουν πάντα στην αυλή
με τα κλαδιά απλωμένα,με τα κλαδιά ανοιχτά.
Δεν είναι δέντρα οι άνθρωποι να μεγαλώνουν μαζί με 'σένα.
Δεν είναι δέντρα οι άνθρωποι να τα κλαδεύεις για να μπορείς να τα φτάνεις πατώντας απλά στις μύτες.
Μόνο να σκαρφαλώσεις πάνω τους μπορείς.
Και' γω ακίνητη.
Γρατζουνισμένα γόνατα και πληγιασμένα χέρια
ουλές βαθιές στον κορμό μαρτυρούν προσπάθεια επίμονη
να σκαρφαλώσω σε έναν κορμό αλλιώτικο,
σε έναν κορμό γυμνό,σε έναν κορμό που σκίαζε με πράσινα φιλιά την κάψα
που συγκρατούσε ρουφώντας το νερό,σκεπάζοντας μετρίαζε το κρύο
και που άνθη  δεν έβγαλε,ποτέ να μην τα δω.
Και τώρα το βάζο άδειο από άνθη επάνω στο τραπέζι.
Άφθονο νερό τρέχει απ'τη βρύση.
Άνθη μόνο ανάμεσα στις σελίδες για να συγκρατώ αποσπάσματα.
Λουλούδια ανάμεσα σε αποξηραμένους ήρωες.
Διαδικασία αντίστροφη και αντί για να μυρίζω ανθούς
οι γάζες πέφτουν κατάχαμα και τα κλαδάκια σπάνε
σπόρος έγινα ξανά ,υγρό χώμα αγκάλιασε με.



7 σχόλια: