Άραγε ποιό χέρι σπρώχνει τη θάλασσα και προκαλεί το κύμα
που σκάει στο βράχο και ξεδιψάει το αφυδατωμένο δέρμα του;
Το χέρι σου μου έριχνε νερό
ενώ στεκόμουν γυμνή κάτω απ'τα κεραμύδια σου.
Κυλούσε το νερό και έγλειφε ολάκερο το κορμί μου
τα κύματα σου σκάγανε στις Συμπληγάδες Πέτρες μου
που ανοιγό-κλειναν και βούλιαζαν αβέβαιους ταξιδιώτες
στο άγνωστό μου πέλαγο.
Χρόνια θαμμένοι θησαυροί και στοιχιωμένα πλοία
στα πιο βαθειά και απόκρυμνα.
Απ'τα στήθη μου ανάμεσα πέταξε το άσπρο σου περιστέρι
και ύστερα με προσπέρασες σαν μια ταχεία ''Αργώ''
Σαν πεταλιοί,τα χείλη σου πάνω στα δύο μου βράχια
που μούγκριζαν με κάθε μου φύσημα
τους μάζεψε κάποιος ένα καλοκαίρι και έμειναν φιλήματα.
''Θα γυρίσω,δεν αργώ'' και πέρασε το σκαρί σου ανέπαφο
ο ασπιδωτός μύθος μου τώρα πια νέφελο
οι δυο μου βράχοι ακίνητοι
πληγή εκτεθημένη στην αλμύρα
πέρασμα ανώφελο.
Σταυρούλα, είναι πραγματικά καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήapla proskunw gia akoma mia fora!!!! eua slpt
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τους 20 στίχους του ποιήματος οι 12 έχουν κτήση (μου.σου.του) κι αυτό κουράζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιοι στίχοι παραείναι φορτωμένοι φραστικά (ο ασπιδωτός μύθος μου τώρα πια νέφελο) ενώ παρατηρούνται κάποιες κοινότυπα δοσμένες κοινοτυπίες (πληγή εκτεθημένη στην αρμύρα).
Κάποιοι στίχοι επίσης με κάνουν να σκοντάφτω στην ανάγνωση διότι μου χαλάνε τον εσωτερικό ρυθμό, πράγμα απαραίτητο για τα ελευθερόστιχα, θυμίζοντας πρόζα (Άραγε ποιό χέρι σπρώχνει τη θάλασσα και προκαλεί το κύμα, Απ'τα στήθη μου ανάμεσα πέταξε το άσπρο σου περιστέρι κλπ. Η αρχή είναι κυρίως έτσι αλλά στην πορεία συντονίζεσαι.
Κατά τα λοιπά δεν είναι άσχημο.
Κανόνισε καφέ.
Τρικυμιώδες και άκρως σεξουαλικό!
ΑπάντησηΔιαγραφή