Πήμα και χαρά κυκλούσιν

 Από τα δάχτυλα 

 πήρα μορφή , βρήκα τοπίο

 Ορίστηκαν τα κομμάτια μου

 πριν γεννηθώ, γύρω στα χίλια.

 Κορνίζα και καρφί 

 με κρέμασαν στον τοίχο

 για να περνούν οι εποχές

 στολίδι το κατόρθωμά τους.

 Και όσο κι αν σιγουρεύτηκαν 

 πως το καρφί  εκράτη 

 την καθώς πρέπει εικόνα 

 Σαν παζλ που έπεσε

 σκόρπισαν τα κομμάτια

 και απλώθηκαν τα μάτια μου 

 στο πάτωμα του κόσμου

 απ'άκρη σ'άκρη, περίτεχνο μωσαϊκό.

 Άδεια η περίοπή τους θέση

 περαστικοί-επισκέπτες θαυμάζουν το λευκό.

 Χαμηλά τα μάτια μου

 το βλέμμα προς τα πάνω

 Κατακερματισμένη πια εικόνα 

 δέρμα με εκθύματα τραύματος

 Κοιτούν με αποστροφή.

 Με τον καιρό πήρα μορφή

 σχημάτισα τα άκρα μου.

Χίλια πήματα,πενθούντα άνθη.

Σφάλισαν τα δυο κομμάτια γης

Κάποτε ατένιζαν το μπλε με ζήλο 

ένα ρυάκι θάλλασα εφάνθη

Άνθρωπος με συναισθήματα

κρεμμάμενος στο ξύλο.

**( Ο πόνος και η χαρά κύκλο κάνουν-Σοφοκλής)