Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Ο κόσμος των μισών




Θυμάμαι τότε που άδειασε το σπίτι
Νομίζω τότε ήταν που τα παράθυρα έγιναν κλειδαρότρυπες
και οι κλειδαρότρυπες παράθυρα.
Θυμάμαι που όταν ήθελα να δω ουρανό 
υποκλινόμουν σ' ένα κομμάτι.
Ύστερα μισό σύννεφο και μισό φεγγάρι
Τα ένωνα με 'κείνα του φεγγίτη
Περίμενα μερόνυχτα να ανοίξει η πόρτα.
Μισό φεγγάρι
Μισό σύννεφο
Μισό μήλο
Μισό λεπτό.
Μισός.
Και είπα θα γυρίσω
σε ένα ολόκληρο
και τώρα γρατζουνάω τις πόρτες
σαν σκύλος
σαν λύκος
σαν φως.
Να μπω;
Την ίδια θέση σκιές βημάτων χλευάζουν.
Μια πόρτα να χωρίζει τα άλλα απ'τα ίδια.
Απόψε σκιές δικάζουν.
Ηδονικά ακούς αηδόνια να σου τραγουδούν.
Χώρεσε ένας σκοπός ολόκληρος.
Κανείς δεν κρυφοκοίταξε την πλευρά αυτή
και γω που ήθελα με μάτια δυο
βλέμμα μισό
Με μάτια ορθάνοιχτα, του κόσμου των μισών απόκληρος.

Για πόσο να ζεις σκυφτός· ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου