Να Ξημερώνει Λευκό

Στον κόρφο κρυφά 

φανέρωμα θεού

που πλύθηκε σε έλος λύπης ελλειπές.

Ύστερα χάθηκε το ξημέρωμα

στο τρίξιμο της πόρτας

που άνοιξε και μύρισαν δέσμες φωτός

στα βάζα.

Τα μάτια μου δεν είδανε 

ποιος πρόβαλε στην πόρτα.

Γρίλια μισάνοιχτη 

γρυλίσματα

που γέμισαν με φόβο τη φοβέρα.

Δέσμες ισχνές 

Οι δέσμιοι ισχυροί

Τις κόρες τους

δε χαιρέτησες στην πρώτη γνωριμία

Τώρα δένουν τα άκρα σου με μάτια κλειστά

σε τέσσερις γωνίες.

Ξάφνου έφεξε μπουκέτο από κρίνα

Ευώδιασε λευκό

Λύπη περίσσια ξέχειλη 

εξάγνισε το έλος

τα χείλη πια σα νούφαρα δε φτάνουν στον πυθμένα

η λίμνη μου κρυστάλλινη

στο πέρασμα ναρκίσσων.