Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Στάχτες.




Σαν χτες
σαν χτες
Σκαλίζαμε τις στάχτες
Δεν ξέρω πώς καήκαμε
ως το πρωί 
Πλαγιάσαμε μαζί τους
Καλύψαμε το σώμα 
απ'άκρη σε άκρη.
Μ'ένα φεγγάρι άσπρο,γεμάτο
απ'το χρόνο
παραμυθιαστήκαμε.
Γυρνούσε τις σελίδες 
σε κουνιστή καρέκλα
και τρίζανε τα πόδια της σαν τα δικά μας
ικανά για ταλάντωση μπρος πίσω μόνο.

Δεν ξέρω πώς καήκαμε 
ως το πρωί
πριν ζήσουμε
θέλαμε να ξαναγεννηθούμε.






*''Κατά την ταλάντωση το σώμα επανέρχεται σε ίσους χρόνους, στις ίδιες θέσεις με τις ίδιες ταχύτητες και επιταχύνσεις''

2 σχόλια: