Περιθώριο

Σελίδες.

Γυρνούσαν οι σελίδες η μια μετά την άλλη. Τα βιβλία τελείωναν. Τα τετράδια το ίδιο. Κόντευε να τελειώσει ο χρόνος. Για μένα, ο χρόνος δεν έπαψε ποτέ να μετριέται σχολικά. Άρχιζε το φθινόπωρο και τελείωνε το καλοκαίρι. Μου φαινόταν πως έτσι η σειρά ήταν ευκρινέστερη. Μπορούσα και κουβαλούσα τον επόμενο χρόνο , αυτά και αυτούς που κατάφεραν να περάσουν μαζί μου τέσσερις διαφορετικές θερμοκρασίες και παρέμειναν αναλλοίωτοι ή άλλαξαν σύσταση μαζί μου.

''Η αταξία υποδηλώνει ύπαρξη, ζωή'', είχε πει η Μαλβίνα.Άλλοθι , αυτή η άποψη καθώς στους χρόνους μου υπήρχε σειρά, μα όχι τάξη. Το ίδιο και στα βιβλία, το ίδιο και στα τετράδια. Σε σειρά το ένα πίσω από το άλλο, μα χρονικά μια σύγχυση τοποθετημένη πάνω σε ράφια, στο γραφείο.

Γυρνούσαν οι σελίδες η μια μετά την άλλη. Έψαχνα να βάλω μια τάξη σε γραπτά , κείμενα ,αναγνώσματα. Καιρός ήταν, σκεφτόμουν. Άντε να θυμηθεί κανείς , τι έγραψε και διάβασε πρώτα , τι δεύτερα, τι τρίτα. Στο περιθώριο των σελίδων πάντα σημειώσεις, πού και πού ένα σκίτσο, ένα σύμβολο, ένα όνομα , κόκκινο στυλό , μολύβι , μια φράση που ξεχώρισε, μια λέξη που ήχησε αλλιώς.

Άρχισα να διαβάζω τα ευρύματα του περιθώριου.Τα έψαχνα μανιωδώς ανάμεσα στις σελίδες. Όπου υπήρχε σε αυτά γραφή, υπήρχε και νόημα στη σελίδα. Η τάξη δεν είχε σημασία. Υπήρχαν αποδείξεις πως υπήρχα , μεγάλωνα, πότε έμενα ίδια και πότε κάπως άλλαζα.

Λάθη και σημειώσεις, υπενθυμίσεις και συμπεράσματα, όμορφα, σημαντικά, διαθέσεις ημερών και ωρών, ονόματα μπερδεμένα με στυλό και μολύβι, λέξεις ανορθόγραφες που μεγαλώνοντας έμαθαν ορθογραφία , αυτά που είχα κρατήσει και ονόμαζα ζωή, όλα στο περιθώριο.

Αντιθέσεις///4o Τεύχος Περιοδικού Λύκοs