Αυτό μπορώ να το μοιραστώ με χαρά

Η αλήθεια είναι πως έχω καιρό να γράψω κάτι σχετικά με τις βόλτες στην Αθήνα και με τα νέα ακούσματα.Ίσως είναι συγκεκριμένες οι περίοδοι στη ζωή μας που μπορούμε και επικεντρωνόμαστε στα μέρη και στις νότες μεμονωμένα.Όπως και να ΄χει θα χαρώ να νοιώσετε όμορφα όπως εγώ ακολουθώντας τις προτάσεις μου και να με θυμηθείτε κιόλας!Ίσως το καθιερώσω και υπάρχει μια εβδομαδιαία πρόταση εξόδου και μουσικής!


Πάμε βόλτα λοιπόν!

Blues


Πρόκειται για ένα παλιό καλοσυντηρημένο νεοκλασσικό στην οδό Πανόρμου (συμφέρει να κατέβεις στο μετρό Αμπελοκήπων,καθώς είναι πολύ κοντά από'κει με τα πόδια) κοντά στην εκκλησία του Αγ.Δημητρίου.Ντύσου όπως θες,άνετα και χαλαρά,αν θες μπορείς να βάλεις και το δερμάτινο σου!(αμέ!) Όσο γράφω,τόσο πιο πολύ σκέφτομαι πόσο όμορφο είναι!Χαμηλός φωτισμός,όπως αρμόζει στα αξέχαστα βράδια,τζάκι,ξύλινα τραπεζάκια σκορπισμένα στα δωμάτια του άλλοτε πλούσιου σπιτιού της περιοχής των Αμπελοκήπων,καθώς επίσης και ο θαμώνας του μαγαζιού ένας ασπρόμαυρος στρουμπουλός γάτος σε κάνουν να αισθάνεσαι μια ασύγκριτη ζεστασιά στον χώρο.Φυσικά,η μεγαλύτερη αρετή του μαγαζιού είναι οι μουσικές επιλογές του!Ψαγμένα κομμάτια ροκ,ροκ εν ρολ,μπλουζ (όπως δηλώνει άλλωστε και το όνομα) αλλά και τζαζ πού και πού σε ενθουσιάζουν και κάνουν το βράδυ να κυλάει ευχάριστα.Σίγουρα τα άπειρα ασπρόμαυρα και μαυροκίτρινα βιντατζ πόστερς προσώπων μύθων του μουσικού χώρου θα στήναν γιορτή αν ζωντάνευαν!Σε αυτό το σημείο,θα ήταν συνετό να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο μαγαζί φιλοξενεί πολύ καλές μπάντες-συνήθως Π/Σ/Κ-που παίζουν ζωντανά μουσική χωρίς οικονομική επιβάρυνση σε όποιον τύχει και παρευρεθεί.Και μιας που θίξαμε και το οικονομικό,επειδή φοιτητές είμαστε και όσοι δεν είμαστε κακά τα ψέματα λεφτά δεν υπάρχουν έχει φθηνές τιμές ξεκινώντας από 4 ευρώ η μικρή μπύρα.
Αυτό το πανέμορφο μαγαζί διαθέτει και εξωτερικό χώρο και ξέχασα να πω για τους ίσως μεγαλύτερους σε ηλικία ροκάδες-είναι στέκι για όλες τις ηλικίες που έχουν ψώνιο με την καλή μουσική nomatterwhat!Πολύ πιθανό να με βρείτε εκεί,όπως καταλαβαίνετε!:P
To συνιστώ ανεπιφύλακτα ακόμα και καθημερινές,για να περάσετε όμορφα με αγαπημένα πρόσωπα:)


A Whisper In The Noise


Γενικότερα,μ'αρέσει πολύ να ψάχνω μουσική και ακόμα περισσότερο να προτείνω αλλά κυρίως να μου προτείνουν! Τα βράδια είναι μεγαλύτερα τώρα τον χειμώνα και οι ώρες ψαξίματος στο youtube για όμορφα κομμάτια που θα ''ντύνουν'' τις σκέψεις μας ή που απλά θα μας κρατάνε παρέα ό,τι και αν κάνουμε περισσότερες.Σήμερα λοιπόν,σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας τη μουσική μιας μπάντας με την οποία ''συναντηθήκαμε'' πρώτη φορά και πολύ χαίρομαι γι'αυτό.Πρόκειται για τους '' A Whisper In The Noise''.Μια μπάντα με ιδιαίτερα ποιητικό όνομα θα'λεγα-ήταν αυτό που με τράβηξε να κάνω κλικ πάνω τους.Η μπάντα αυτή λοιπόν δημιουργεί μουσική που σίγουρα δεν ακούς στο τσακίρ κέφι.Ωστόσο είναι μια πολύ γοητευτική μουσική.Αν δώσει κανείς χρόνο στο αυτί,θα καταλάβει ότι χρησιμοποιούν κλασσική κιθάρα περισσότερο,βαριά πλήκτρα,τσέλο,βιολί,μπάσο,συνθ, και French Horn (αδυνατώ να κάνω τη μετάφραση τώρα:P)-αυτό το σύνολο οργάνων έχει ως αποτέλεσμα έναν ορχηστρικό ήχο που δε σε εμποδίζει ας πούμε να δουλεύεις-να γράφεις παράλληλα ( αυτούς ακούω τώρα ας πούμε).Έχουν θα λέγαμε ως αποτέλεσμα μια μινιμαλιστική έκφραση μέσω του ήχου τους.Έχει ειπωθεί για εκείνους μάλιστα το εξής συγκλονιστικό,ότι επειδή στα λαϊβ τους έχουν ιδιαίτερη συνοδεία οπτικών ψηφιακών μέσων η μουσική τους κατατάσσεται στην κατηγορία του ''art rock''. 
Με ένα ποτάκι,με μια ζεστή σοκολάτα,σε μια αγκαλιά ή αγκαλιά με το μαξιλάρι σας θα τους απολαύσετε.


Μουσική που τους μοιάζει: Cousteau,No clear mind,Plastic Joy,Last Days,Carta,Explosions In the Sky,Maybeshewill


Συνιστώ:
No clear Mind - Dream is Destiny
Cousteau - You My Lunar Queen
A Whisper In The Noise- Autumn's Song
Carta- Prettier At Night
Maybeshewill-Not For Want of Trying (αυτό είναι πιο ροκ-τα σπάει)
Maybeshewill-He Films The Clouds 2
Plastik Joy-She was trying to sleep,I was trying to breathe (συγκλονιστικός τίτλος)
Last Days-Run Home
Explosions In the Sky-Your Hand In Mine :)

Aυτά από 'μένα!:)
Να περνάτε όμορφα με τα δικά σας άτομα,μη χάνετε στιγμή,να χαμογελάτε πολύ (κάνει καλό και ομορφαίνει τα πάντα) και κάτι που διάβασα σήμερα και μου άρεσε


''Sometimes you have to close your eyes to see''

Καταραμένοι Ποιητές της Πλατείας

Τι συμβαίνει στη ''Μύγα'' από 22 Φεβρουαρίου;;
Διάβασα,μου άρεσε και ενημερώνω!
Στο μαγαζί ''Μύγα'' (τι όνομα και αυτό;) στην περιοχή Ψυρρή (Μίκωνος 11 και Αισώπου) από τη Δευτέρα 22 και για όλες τις Δευτέρες του Μάρτη θα ανεβαίνει η παράσταση ''Καταραμένοι Ποιητές της Πλατείας''.
Τι είναι αυτό;
Μια αρκετά προσεγμένη ροκ παράσταση που θα συνδυάζει μουσική,ποιητικό λόγο και κάποια θα μπορούσαμε να πούμε θεατροποιημένα δρώμενα.Η παράσταση αυτή θα είναι αφιερωμένη,όπως άλλωστε το λέει και η ονομασία της,στους '' καταραμένους ποιητές'' της πλατείας Εξαρχείων( Νικόλας Άσιμος,Παύλος Σιδηρόπουλος,Κατερίνα Γώγου,Ναπολέων Λαπαθιώτης.)

Μια παρασταση που αναφέρεται στο λογοτεχνικο και καλλιτεχνικό εργο των τεσσάρων δημιουργών, στη ζωή και τα βιώματα τους, στη στάση ζωης και στον αγώνα τους, στις ιδέες και στα οράματα τους, καθως και στην ιδεολογία που, απο το μεσοπόλεμο μεχρι σημερα, αναπάραγεται στα Εξάρχεια, με επίκεντρο την πλατεια, και η οποια τροφοδοτεί τους αγωνες της νεολαίας, και οχι μονον, για την προάσπιση των πολιτικων και κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριων. 

Το κοινό που θα παρευρεθεί πρόκειται να αφουγκραστεί τους ήχους με  την καρδιά του,να προβληματιστεί,να ταξιδέψει,να οραματιστεί και να φορτιστεί με δημιουργική αισιοδοξία για το μέλλον.

Η έμπνευση, η ιδέα και το όραμα ειναι του Στέλιου Μόσχουρη.
H καλλιτεχνική επιμέλεια, το σενάριο, οι πρωτότυπες μουσικές και οι ενορχηστρωσεις ειναι του Γιάννη Λίνα.
Τις μουσικές και τα τραγούδια αποδιδουν ο Γιάννης Λίνας (κιθάρα,τραγούδι) και οι Σχοινοβάτες (Εύη Μαυρίδου πληκτρα-φωνητικα, Γιάννης Ζερβός κιθαρες, Πέτρος Βασιλειάδης μπασο, Μάρκος Ιωάννου τυμπανα)
Τα θεατροποιημένα δρώμενα ερμηνεύει η ηθοποιός Φένια Μάγιου.
Τον ποιητικό λόγο αποδίδει ο ποιητής Λίνος Ιωαννίδης.

Στις παραστάσεις συμμετέχουν συνήθως, ως καλεσμένοι, γνωστοί στο ευρύτερο κοινό καλλιτέχνες.
Η διάρκεια της παράστασης ειναι 2 ωρες και 40 λεπτα. 


">




">


">




">




">


Αξίζει να δείτε τα βιντεάκια.Είναι απ'την εκπομπή Πρωταγωνιστές που είχε αφιέρωμα στους ''καταραμένους ποιητές'',τους ποιητές αυτούς που δε φοβήθηκαν να τραντάξουν τον τόπο ολόκληρο με στιχάκια,με ένα μολύβι και ένα χαρτί,που δε φοβήθηκαν στιγμή να ''εκτεθούν'',να δώσουν στεγνά την υποκρισία και την ασχήμια που έβλεπαν γύρω τους.Αγωνίστηκαν με την ψυχή τους και αν κοιτάξεις καλά...ίσως να τους δεις να βολτάρουν ακόμα στην Πλατεία Εξαρχείων με στιχάκια γεμάτες τις τσέπες τους,με μια κιθάρα στην πλάτη,με ένα κεφάλι γεμάτο οράματα για κάτι καλύτερο!Διαχρονικά τα λόγια τους,τα έργα τους,οι μορφές τους!
Τα βιντεάκια επιλέχτηκαν με σκοπό να ενημερωθούν ακόμη και εκείνοι που δεν έτυχε να μάθουν για το μεγαλείο τους μέχρι και σήμερα!Μπορείτε να ''ψαχουλεύσετε'' το youtube για περισσότερα.
Εγώ θα είμαι εκεί.Εσύ;

City and colour

Love don't live here anymore

You abandoned me
Love don't live here anymore
Just a vancancy
Love don't live here anymore

When you lived inside of me
There was nothing I could conceieve
That you wouldn't do for me
Trouble seemed so far away
You changed that right away, baby

You abandoned me
Love don't live here anymore
Just a vancancy
Love don't live here anymore

Love don't live here anymore
Just emptiness and memories
Of what we had before
You went away
Found another place to stay, another home

You abandoned me
Love don't live here anymore
Just a vancancy
Love don't live here anymore




">


Body In A Box
There's a funeral procession on the highway
traffic screeches to a hault
theres people searching for a better way
to live there lives, woah

Johnny lived a good life youl hear them say
as tears of sadness soak the ground
the reaper crept in, took his breath away
in the middle of the night, oh

We celebrate the lives of the dead
its like a mans best party only happens when he dies
we gather round to pay our respects while there souls are still searching for the light
searching for the light

So please dont come to me on my dying day
just let me go in peace
with all the things that i forgot to say
racing through my mind, oh

And dont you bury me six feet under ground
just burn my body in a box
and let my ashes blow with the wind
out into the night sky

We celebrate the lives of the dead
its like a mans best party only happens when he dies
we gather round to pay our respects while there souls are still searching for the light
searching for the light

Searching for the light oh oh
Searching for the light




">

Ποτέ δε σε είδα-Λένα Πλάτωνος

Και αυτό επειδή με αγγίζουν τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική.Απ'τα αγαπημένα μου λοιπόν...δώστε σημασία στην κάθε λέξη:)


">

Aς λικνιστούμε σε ρυθμούς ζαααζ και σουινγκ!

Ω τι χαρά,όταν πέφτει το μάτι μου πάνω σε τέτοιες εκδηλώσεις που πρόκειται να γίνουν!Γιατί λοιπόν να μην το πω και σε 'σας; Όσοι πιστοί της jazz και soul μουσικής αλλά και όσοι θέλετε να έχετε συνεχώς νέα ακούσματα και να πειραματίζεστε ραντεβού στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Institut Francais d' Athenes)!
Τι έχει εκεί;Πότε; Πόσα λεφτά; Πού είναι αυτό;
Ένα,ένα να μην τα ξεχάσω επειδή δεν τα πάω και πολύ καλά με την οργάνωση της σκέψης μου.Λοιπόν στις 26 Φεβρουαρίου,στις 9 το βραδάκι το Jp Gallis Quartet παρουσιάζει τη Sibel Kose.Και για να τα κάνουμε πιο λιανά,πρόκειται για μια βραδιά τζαζ συντροφιά με εξαίρετους καλλιτέχνες της jazz και της soul μουσικής που έχουν σκοπό να μας συνεπάρουν και να μας αποπλανήσουν με τη μουσική τους.Μια αποπλάνηση υπό χαμηλού φωτισμού με λίγα λόγια!
Καρπός της συνεργασίας τους το cd ''The song seeker'' που κυκλοφόρησε στη Γαλλία από τη δισκογραφική εταιρεία Nocturme.Μάλιστα το cd κέρδισε άξια καλές κριτικές από τον Tύπο.
H Sibel Kose είναι μια απ'τις ανερχόμενες φωνές της τζαζ στην Ευρώπη,μια φωνή που συνεχίζει την πιο καθαρή παράδοση της τζαζ όπως αναφέρεται στο σχετικό φυλλάδιο που έπεσε στα χέρια μου.Πρόσφατα μάλιστα εμφανιζόταν στη σκηνή με την Dee Dee Bridgewater και την αγαπημένη μου Diana Krall. H Sibel Kose λοιπόν κάνει μια στάση στην Αθήνα για να μας χαρίσει μια μαγευτική βραδιά,γεμάτη μουσική.Τη συνοδεύει μια ομάδα εκπληκτικών μουσικών.
Όσο για τα λεφτά του εισιτηρίου,φοιτήτρια είμαι και το κοίταξα καλά καλά:p κοστίζει 10 ευρώ και 12 ευρώ και πιστεύω ότι είναι μια χαρά.
Πού είναι αυτό; Στην οδό Σίνα 31.Το τηλέφωνο είναι 210 33 98 600 και το σχετικό site που μπορεί να ενημερωθεί κανείς για σχετικές εκδηλώσεις είναι www.ifa.gr

Μια πολλά υποσχόμενη βραδιά λοιπόν για όσους θέλουν να λικνιστούν σε ρυθμούς jazz και swing!
Ελπίζω όσοι πάμε να περάσουμε καλά!

">

Porcupine Tree

Πρόκειται για μουσική που ακούω τελευταία πορωμένα και που με εμπνέει.Όμορφη μουσική,όμορφοι στίχοι....Enjoy :)


How is your life today? (κάντε κλικ στους τίτλους:) )

The letters pile up in the hallway

Junk mail and bills from the catalogues
And the neighbours have guessed 'cos I've cancelled the milk
And they don't hear your voice through the walls anymore
How is your life today ?
I was kissed on the cheek by a cold mouth
While the taxi was waiting like a getaway car
Each second seems like a lifetime
And the cat it's been staring at me all this time
How is your life today ?





Trains


Train set and match spied under the blind

Shiny and contoured the railway winds
And I've heard the sound from my cousin's bed
The hiss of the train at the railway head
Always the summers are slipping away
A 60 ton angel falls to the earth
A pile of old metal, a radiant blur
Scars in the country, the summer and her
Always the summers are slipping away
Find me a way for making it stay
When I hear the engine pass
I'm kissing you wide
The hissing subsides
I'm in luck
When the evening reaches here
You're tying me up
I'm dying of love
It's OK

Περιπλάνηση στον Χολαργό

Σήμερα ήταν μια απ'τις μέρες που χάρηκα που δεν έχω αμάξι και που έχω την ευκαιρία να περιπλανιέμαι σε όμορφες γειτονιές.Προσέχω πολύ τις λεπτομέρειες και ίσως γι'αυτό ποτέ μια βόλτα δεν είναι μια απλή βόλτα.
Οι κάτοικοι των δήμων Παπάγου και Χολαργού είναι τυχεροί(το'χω πει και  το ξαναλέω).Πεζοδρόμια για βόλτα( οι άνθρωποι αν και αρκετά κοντά στο κέντρο ΕΧΟΥΝ ΧΩΡΟ),καταπράσινα πάρκα, μυστήρια ωραίες μονοκατοικίες(κι όμως υπάρχουν και θυμίζουν λίγο σκηνή από παλιές καλές ελληνικές ταινίες),σπίτια παλιά και νέα με κήπους,πορτοκαλιές ,λεμονιές,γιασεμιά και νυχτολούλουδα που σου σπάνε τη μύτη.Πολύ προχώ(ρημένα) νηπιαγωγεία,ωδεία,σχολές χορού.
Στο παρασύνθημα επειδή με τούτα και με 'κείνα ακόμα δεν έχω φάει.Καθώς περπατούσα πρός την οδό Μεσογείων άκουσα μια όμορφη μουσική από ένα μικρό περιποιημένο σπιτάκι.Κοντοστάθηκα ακριβώς μπροστά στην εξώπορτα και προσπάθησα να καταλάβω τι είναι ακριβώς και τι μου θυμίζει.Μια κοπέλα τραγουδούσε και  η μητέρα της(υποθέτω) έπαιζε στην κιθάρα το τραγούδι του Πασχαλίδη ''Σ'αγαπώ ακόμα''.Ε,αυτό ήταν συγκλονίστηκε το ΄΄είναι'' μου!Το'χα ξεχάσει αυτό το τραγούδι και μ'άρεσε που μια όμορφη φωνή μου το θύμισε και με έκανε να το τραγουδάω από μέσα μου κατά τη διάρκεια της επιστροφής στο σπίτι.
Απολαύστε το!!( δεν ξέρω τι έχω πάθει και όλο προτείνω τραγούδια τελευταία,αντί να κάτσω να γράψω κάτι της προκοπής,αλλά θα μου περάσει :p)



http://www.youtube.com/watch?v=1cyg4KMItig

Ας ξεκινήσω σήμερα με την ευχή της ΄΄καλημέρας΄΄.

Ένα τραγούδι που τραγουδάει ο πατέρας μου στο αμάξι και εγώ στο μπάνιο..ίσως και στο δρόμο καθώς είναι απ ' τα λίγα τραγούδια που κατάφερα να αποστηθίσω(έχω ένα θέμα με αυτό).Απολαύστε το και πείτε για αρχή ''καλημέρα'':)



http://www.youtube.com/watch?v=Py2134GgZr8

JUST KI(LL)ING ME!!

''I want to,I want be someone else or I''ll explode'' Radiohead



Δεν πάει άλλο!Δε δίνω δεκάρα που λέει ο λόγος για το αν βγάζουν νόημα όλα όσα γράφω.Είναι από τις στιγμές που θες να γκρινιάξεις και γκρινιάζεις(όλοι το έχουμε ζήσει αυτό,οπότε δείξτε κατανόηση)

Αρχίζω...

Δε φτάνει που αισθάνεσαι γενικότερα ότι κάποιος έχει ανοίξει διάπλατα την παλάμη του και σε έχει μουτζώσει με όλη του τη μαεστρία και την κακή καρδιά,διότι όλα σου πάνε κακά,στραβά και ανάποδα έρχονται και ορισμένες ''σταγόνες'' που ξεχειλίζουν το ποτήρι από το πουθενά και θες απλά να κάτσεις στη μέση του δρόμου και να βάλεις τα κλάματα ή πιο απλά να γίνεις κάποιος άλλος για ένα διάστημα...μπορεί μεγάλο,μπορεί και μικρό.

Ξύπνησα λοιπόν ένα πρωί(από τα πολλά) και είπα ''Αρκετα,συμμορφώσου!'' και έβαλα την μπέρτα μου (τι ώραια λέξη)  για να ξεκινήσω μια δράση αλλιώτικη,χωρίς λάθη που θα με βγάλει απ' όλα τα αδιέξοδα.Βούρτσιζα τα δόντια μου και κοιτούσα στον καθρέφτη του μπάνιου την αποφασιστικότητα στην έκφραση μου(όσο αποφασιστικος μπορεί να 'ναι κάποιος ενώ βουρτσίζει τα δόντια του).Βγήκα στον δρόμο(όχι μόνο με την μπέρτα) και με μεγάλα βήματα έφτασα στη στάση του λεωφορείου.Περίμενα,περίμενα...και ενώ είχε εξαντληθεί η υπομονή μου και είχα ξεπαγιάσει, τσουπ! Να σου το λεωφορείο μου!Μπήκα μέσα και το ένιωθα ναι!Ημουν διαφορετική και η μπέρτα μου κυμάτιζε,και όλα θα πήγαιναν καλύτερα,και πόσο όμορφη είμαι και...ξαφνικά ένας περίεργος κύριος μου λέεϊ: ''Γιατί είσαι έτσι''; (Και όμως!) Λέω δεν μπορεί,δεν άκουσα καλά,οπότε απαντάω ευγενικά (πάντα) :''Συγγνώμη''; (ελπίζοντας οτι θα διόρθωνε τη φράση του λέγοντας ''Γιατί είσαι έτσι...λαμπερή'').Ο περιέργος κύριος λοιπόν ξαναρώτησε...''Γιατί είσαι έτσι''; Σάστισα μη έχοντας τι να του πω,πήρα την έκφραση της πάπιας(σε φάση δεν κατάλαβα τι έννοεις αλλά δε μ'αρεσε και πολύ,κάνε κάτι) και μάλλον ήταν αποτελεσματική καθώς πλησίασε και επαναπροσδιόρισε την απορία του ρωτώντας με γιατί είμαι έτσι θλιμένη!!(και εγώ που νόμιζα οτι ο πορτοκαλής πλεκτός σκόυφος μου ήταν πολύ extreme για τα δεδομένα του).Αδιαφόρησα,απλά χαμογελώντας αμήχανα μην ξέροντας τι να του πω...από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω και κατέβηκα στην επόμενη στάση και η μπέρτα μου δεν κυμάτιζε και το ύφος μου δεν ήταν διόλου αποφασιστικό και τα βηματά μου κάθε άλλο παρά μεγάλα και ίσως να μην έμοιαζα και τόσο όμορφη.Και σαν να μην έφτανε αυτό πέρασε και ένα αμάξι λες και έκανε άγωνες ράλι (πού πας έτσι άνθρωπέ μου πρωινιάτικο στην Μεσογείων;) και έδωσε τη δική του στυλιστική άποψη πετώντας πάνω στην καρό μου φούστα τα λασπόνερα( καρό με βούλες...πολύ ωραία!).

Μετά απ'ολα αυτά κάνοντας έναν άσκοπο περίπατο, απ'αυτούς που έχουν μεγαλύτερη αξία από τους σκόπιμους κατέληξα στο ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε σπουδαίες μηχανές αλλά δεν είμαστε αυτόματες.Όπως και να το κάνουμε είμαστε περίεργα όντα και δρούμε περίεργα όταν ερωτευόμαστε,όταν απογοητευόμαστε,όταν είμαστε θλιμένοι.Δεν έχει να κάνει με το αν δρούμε σωστά ή λανθασμένα...έχει να κάνει με το ότι δρούμε έτσι επειδή πραγματικά δεν μπορούμε αλλιώς τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας.Οι ίδιοι θρυμματίζουμε τον εαυτό μας με ερώτηματα,με σκέψεις,με αναμνήσεις και ίσως να το 'χουμε ανάγκη και αυτό.Δε γίνεται να προσποιηθούμε οτί είμαστε καλά φορώντας μια μπέρτα και χορεύοντας το άσμα ''Fever'' σε spanish edition ,επειδή πολύ απλά...για πόσο θα το κάνουμε αυτό;Και πόσους θα καταφέρουμε να κοροϊδεψουμε;

Όλοι θέλουμε τον χρόνο μας και  οκ υπάρχουν και φάσεις στη ζωή μας που πραγματικά μακάρι να μπορούσαμε να προσλάβουμε έναν κασκαντέρ να τις βιώνει προκειμένου να μη νιώσουμε τίποτα εμείς μέχρι τα πράγματα να επανέλθουν στη φυσική ροή τους.Όμως αυτό ΔΕΝ γίνεται (το έχω ψάξει).Επίσης η μνήμη μας δε γίνεται να είναι επιλεκτική όπως στην υπέροχη ταινία ''eternal sunshine of a spotless mind''.Όπότε δε μας δίνεται άλλη επιλογή από το να υπομείνουμε και να αγαπήσουμε τον κατσούφη εαυτό μας.Η ζωή είναι τροχός και γυρίζει εκτός από πάρα πολύ άδικη.Ας ελπίσουμε σε αυτό και ας πάρουμε βαθείες ανάσες!

''Ότι αγαπάμε δε χάνεται,είτε φεύγουμε είτε φεύγει'' (με πράσινο που είναι και το χρώμα της ελπίδας)